واژه eclectic  در لغت به معنای “عجیب غریب” و در اصطلاح به معنای التقاطی است.

در سال ۱۸۴۶ مجادله ی بین دو سبک نئو کلاسیسیسم و نئو گوتیک به اوج شدت خود رسیده بود. از آن زمان به بعد اکثر معماران نه تنها از سبک کلاسیک و گوتیک استفاده کردند بلکه سبک‌های رمانتیک، بیزانس، مصری، عربی و رنسانس را هم بکار گرفتند. از این طریق بود که مکتبی که با نام اکلکتیزم بوجود آمد. مکتبی که هسته ی آن در مکتب‌های نئوکلاسیک ورمانتیک نهفته‌است. هگل مکتب  “اکلکتیزم” را نتیجه برخورد چندین سبک می داند.

 در مقابل این مکتب مکتبی به نام “رسیونالیست” شکل گرفت که شامل کسانی بود که از تناقضات موجود در اکلکتیزم ناراحت بودند. آنها بر این عقیده بودند که باید عمق مطلب را در ورای ظواهر فرمال جستجو کرد و انتخاب روش باید مستدل به حقایق خارجی بود، ضمن اینکه از طریق عینی قابل لمس باشد.

این سبک متاثر از شخصیت هر فرد، خروجی متفاوتی دارد، قراردادها را زیرپا گذاشته و مرز میان سبک های مختلف را از بین می برد. در ادامه درخواهید یافت که چگونه در این سبک تخصص پیدا کنید. این سبک قواعد همیشگی را برهم زده و نو و کهنه، شرق و غرب، لوکس و مندرس، پر زرق و برق و رنگ و رو رفته را با هم ترکیب و تلفیق می کند. این سبک شما را دعوت می کند که فضا را با اشیایی پرکنید که دوست دارید و منحصرا آنها را خودتان جمع آوری کرده اید

.

این به این معنا نیست که هر کاری که دوست دارید انجام دهید. اگر کمی از این و کمی از آن بردارید و مقداری از اشیا دیگر نیز به صورت تصادفی به فضای خود اضافه کنید، قطعا در نهایت یک فضای درهم و وحشتناک خواهید داشت. آزادی که در سبک التقاطی وجود داشته و آن را جذاب کرده است، نیاز به مهارت نیز دارد. باید آگاه باشید که مرز بین کنتراست و تضاد با در هم ریختگی و هرج و مرج بسیار باریک است.

.

سبک اکلکتیک زمانی عملی است که ارکان طراحی آگاهی داشته و از ادغام آنها برای ایجاد طرحی واحد استفاده کنید.این ۵ رکن عبارتند از:خط – رنگ – بافت – حجم و فرم.