معمار فراتر از  سبک و زمان

لویی کان زاده (۲۰ فوریه ۱۹۰۱) یکی از بزرگترین معماران قرن بیستم ایالت متحده آمریکا

درست است، واژه­های فراتر از  سبک و زمان به درستی نشان دهنده اثر های کان هستند، بناهایی ساده و مینیمال اما در عیل حال دارای هویت، مستقل، به دور از ابهام، دارای هندسه ای ناب، قرینه سازی به جا، فضاهای بزرگ ، اراستگی ابدی و شکوهی کلاسیک

سبک معماری کان پخته، در عین راستی و صداقت به یاری تکنیک های جدید ساخت و ساز توانست تمامی خواسته کان را به تصویر بکشد.

یعنی امکانی فراهم آوردن، تا یک چیز بتواند آن باشد که می­خواهد باشد.

وی در رابطه با نقش معمار به عنوان یک هنرمند گفته است: ” خلق هنر بر آوردن یک نیـاز نیسـت، بلکـه آفریـدن یک نیاز است.”

او با الهام از تکنیک های آجرکاری توانست خصلت اصیل و حضور تاریخی را در ساخته هایش فراچنگ آورد. لویی کان به جای غلاف­های انتزاعی معماری مدرن، نمونه هایی متدین می آفرید که بسته به مکان قرار گیریشان بر می افراشتند، می ایستادند، می گشودند یا فرو می بستند.

ساختمان های سنگین و پیچیده ای طراحی کرد که گویی تمدن های باستان در جهان نو دمیده بودند، ساختمان هایی که به نظر در برابر نابودی برآمده از زمان مقاومت می­کردند و با نگاه به انها نمی­توانستیم بگوییم  این بنا ها در چه دوره ای ساخته شده است، چون کماکان از پویایی خاصی برخوردارند همانند ان که روحی در معماری بنا نهفته است، روحی که هیچ گاه نابودی برایش تعریف نشده است.

دیوارهایی که لویی کان به کار می برد، هرگز صفحات تخیلی نبودند، بلکه واقعا فرم ساخته شده بودند، او نظام کاربرد ملات و آجر را تا حد توانمندی های فراوان بیانی گسترش داد.

لویی کان معمار نور نیز بود…

او معتقد است که “خورشید زیبایی خود را نخواهد فهمید مگر اینکه به دیوار پهلوی ساختمانی بتابد.” همچنین  .” کان در عین حال می گوید که هر فضایی به نور طبیعی نیاز دارد:”نمی توانم هیچ فضایی را بدون نور طبیعی تعریف کنم، زیرا اقلیم های گوناگون به ساعات مختلف روز بستگی دارند و فصلهای چهارگانه سال می گویند که یک مکان می خواهد چه باشد.”

این نظرات را به زیبایی در تمامی کار های کان  می­توان به وضوح مشاهده کرد.

First Unitarian Church of Rochester

کلیسا واحد

همه چیز در طراحی این بنا فکر شده است از فرم ظاهری اثر  تا فکر کردن اصولی به فضاهای در نظر گرفته، به صورتی که هر فضا در حقیقت پاسخی به نیازی هست، که هم در مفهوم فضا، هم در پلان و هم در نما و تمام جزییات بنا استفاده شده است.

توجه به نور از ویژگی های سبک  کان به شمار می­رود،  همانطور که ذکر شد او معتقد است نور هنگامی معنا پیدا میکند که به سطح یک دیوار بتابد، این سطح دیوار است که به نور مفهوم می­دهد.محراب  این کلیسانیز ، در مرکز ساختمان قرار دارد و موجب هدایت نور به داخل ساختمان می شود.

موزه ی هنری کیمبل

این موزه در  وسط باغ بزرگی قرار دارد پس می­توان گفت گسترش افقی بنا به زیبایی بصری کمک شایانی می­کند. کاربری موزه  محدودیت هایی ایجاد می­کند، از آنجا که نور فرابنفش باعث آسیب جدی به اشیای داخل موزه می­شود،کان برای استفاده از نور طبیعی با توجه به محدودیت ها تصمیم گرفت از یک سری طاق های مدور بتنی متصل به یکدیگر به طول ۳۰ متر و به عرض ۷ متر استفاده کند و نور با گذشت از قسمت  آلومینیومی تنها طیفی از نور را درون بنا می­اورد که ضمن حفظ  آثار داخل موزه حس آرامش از طریق آگاهی به زمان، فضایی مطلوب را  هم ایجاد می­کند. دو طیف رنگی یکی نور نقره ای رنگ آسمان که انعکاس آن از صفحات منحنی شکل به فضا های داخلی می رسد و دیگر نور سبز رنگ که از انعکاس نور خورشید بر روی برگ های درختان و گیاهان به داخل موزه سرایت می کند به فضا جلوه بهتری می­دهند.

National Assembly Bangladesh

مجلس ملی بنگلادش

معماری نور

نور  نه تنها به روشن کردن فضا بلکه  به عنوان خالق فضا، در این بنا نقش ایفا می­کند.

حجم بنا با ان سختی وصلبیت، نشان دهنده مفهوم مجلس و قانون های ان است، اگر به دقت به فضاهای ایجاد شده و کلیت بنا بنگریم چیزی که خواهیم یافت فضاهایی است که به واسطه نور معنا گرفته اند و  باعث شده است که از صلبیت بنا کاسته شود. قرار گیری بنا در کنار دریاچه و بازتاب بنا در آن به ویژگی های بصری آن می­افزاید.

میس ون دروهه

میس  زاده (۲۷ مارس ۱۸۸۶) معمار آلمانی-آمریکایی، و سومین مدیر باوهاوس

کمتر بیشتر است

سبکی در کمال سادگی، فضاهایی بدون جزییات از ویژگی­های سبک معماری میس. فضاهای داخلی از متریال فولاد صنعتی و صفحات شیشه استفاده شدند چیزی که تا به آن روز بدین شکل به آن فکر نشده است میس سعی داشت  فضایی خلق کند که دارای حداقل سیستم ساختمانی باشد.

معماری سرشار از مفهوم و هویت مستقل که می­شد از آن به عنوان یک زبان معماری بهره برد.

ساختمان ها  با پنجره های سرتاسری شیشه ای، معماری که میس بعدها آن را تقریبا (هیچ) می نامید.

 معماری میس در آمریکا  شکل گرفت جایی که بیشترین استفاده متریال از اسکلت فلزی و مصالح پیش ساخته  بود، این ویژگی ها سبب شد تا معماری میس روند جدی تری بگیرد.

نیازی نیست معمار خاص یا فوق العاده ای باشیم خوب بودن ساده با حفظ تمامی ویژگی ها خود می­­تواند پاسخگو نیاز  در این دوره باشد. برای نمایاندن واقعی بنا، دستور داد تیر آهن بلندی از کف ساختمان تا زیر سقف کار بگذارند. این تیرها از نظر

میس فضاهای داخلی را به هر نحوی تقسیم بندی می­کرد، بدون اضافه کردن ملحقاتی به فضا ،ساختمانهایی با معماری متکی بر تکنولوژی مطلق، و فضای مکعب و مستطیل .

در واقع احساساتی و رومانتیک نبودن معماری او نقص آن نبوده بلکه ویژگی آن بود. او بیهوده به طرح های عجیب و غریب و ملحقات غیر ضروری روی نیاورده زیرا که در کارهای او همه چیز حساب داشت و همه چیز زیادی نبود او با حداقل مصالح و زمین مقدار فضای بیشتری را در اختیار مردم می گذاشت.

Barcelona Pavilion

میس غرفه خود را به سادگی به عنوان یک ساختمان و نه چیزی بیشتر، طراحی کرد استفاده از ستون، احجام مکعب و مستطیل به وضوح دیده می­شود.

چهار نوع متریال استفاده شده در این طرح سنگ مرمر، فولاد، کروم، و شیشه  که به ایجاد انعکاس مطلوبی در آب می انجامد.

در واقع، غرفه بارسلونا تبدیل به سبک جدیدی در معماری گردید.

Lafayette Park

ساختمانی با نما تمام شیشه

تمام آیتم های معماری میس در این کار به وضوح نشان داده شده به انظمام آنکه این بنا درون فضا سبز تعریف شده و همانند یک شهرک با پلان های متفاوت طراحی شده است.

طراحان منظر و شهری همراه میس تلاش خود را برای ایجاد فضایی عملکردی و همچنین احساس امنیت و ارامش در این اثر کردند.

The Farnsworth House

خانه ای شیشه ای

در این طرح میس با آنچه در ذهنش می­گذشت به طراحی فضایی   با حداکثر صفحات  افقی نسبت به دیوار ها و تداخل  افراطی فضای داخل به فضاهای طبیعی  دست زد.میس در اینجا مفهومی از فضای نامسدود که برای استفاده مردم انعطاف پذیراست، بکار برد.در واقع  فضای داخل به نظر می رسد اتاقی واحد باشد، و حول دو قطعه چوب در حال جزر و مد است، تصور اتاق واحدی که بتواند آزادانه استفاده شود یا با هر روشی طبقه بندی شود، با انعطاف پذیری برای تطبیق با کاربردهای متغییر،  ایده های معماری هستند که حرفه میس امریکایی را تعریف می کنند.

معماری میس  به عنوان وسیله ای برای همراه کردن  روح فرد با جامعه ای که در آن زندگی می کندبکار می­رود. اثر کامل طراحی او،  نشان دهنده تجلی فهم و درک وی از عصر مدرن است که با حفظ تمامی اصول به نمایش ان می پردازد. او برای ساکنان ساختمانهایش فضایی  را تعریف می­کند  به گونه ای منعطف و نامسدود(باز) ، تا خودشان را برخلاف شرایط مستعارشان در فرهنگ صنعتی مدرن تکمیل کنند. میس ساختمان را همچون پناهگاه معماری داخلی-بیرونی تصور می کند که بطور همزمان مستقل است و از طرفی با قلمرو طبیعت درهم پیچیده است.