مرداد ماه امسال نمایشگاه بین المللی مبلمان در تهران برگزار شد. هدف تیم برگزاری از برپایی این نمایشگاه آشنایی طراحان، دکوراتورها و مشاوران با جدید ترین محصولات داخلی و خارجی در عرصه مبلمان داخلی و منازل بود. حال باید دید تا چه اندازه به اهداف خود نزدیک شده است.

نمایشگاه ها فرصت مناسبی برای ارتباط بین تولید کننده و واسطه ارائه خدمات هستند. شرکت های طراحی و معماری می توانند در نمایشگاه به راحتی با تولید کنندگان ارتباط برقرار کنند و محصولات آنها را در خدمات خود ارائه دهند. با این حال اولین چیزی که توجه ما را در این نمایشگاه به خود جلب کرد نگاه شرکت کنندگان به مخاطبین خود بود.

کارگاه ها و فعالانی که در این نمایشگاه حضور داشتند تلاش کرده بودند END USER را با تخفیف هایی بین ۱۰ تا ۲۰ درصد ترغیب به خرید کنند. رویه ای که بیشتر به نمایشگاه های عرضه مستقیم کالا شبیه است تا نمایشگاه بین المللی مبلمان تهران. به نظر می رسد تیم برگزار کننده این نمایشگاه با این شیوه توانسته فعالان بیشتری را راضی به حضور در نمایشگاه کند.

این مورد در ترکیب با طراحی بدوی و بدون تفکر اکثر غرفه ها و محصولات، ظاهری شبیه به یافت آباد و دلاوران به نمایشگاه داده بود. بیشتر محصولات در سبک کلاسیک غربی طراحی شده است و جز چند مورد شاخص مانند نیلپر یا کم جا چوب کمتر اثری از خلاقیت یا طراحی های نو در آن به چشم می خورد.

علی رغم این موارد استقبال مردم از غرفه هایی که فروش مستقیم با تخفیف را در دستور کار داشتند چشمگیر بود و به نظر می رسد اکثر فروشندگان به سود خوبی از فروش محصولات خود رسیده باشند؛ هر چند این با روح نمایشگاه در تناقض باشد.