استفاده از متریال های جدید و به کار بردن تکنولوژی روز دنیا در ساخت یک بنا، دغدغه همیشگی معماران سراسر دنیا است. از طرفی خلاقیت معماران در اغلب موارد به دلیل تحت تاثیر قرار گرفتن روش های ساخت ، برای آن ها باعث محدودیت می شود. پیشرفت تکنولوژی ، همراه با محدودیت های استفاده از مصالح موجود ، موجب تولید متریال های جدید شده است.

پاویون عربستان اثر  Precht و  Mamou-Mani یکی از نمونه هایی است که از شن به عنوان مصالح بومی عربستان ترکیب با تکنولوژی پرینت سه بعدی در آن استفاده شده است.

معماران این مجموعه شن را به عنوان مصالح بومی و قابل بازیافت انتخاب کرده و با ترکیب آن با رزین ، متریالی شکل پذیر تولید کرده اند . آن ها معتقدند که استفاده از این متریال نشان دهنده هماهنگی دو جانبه طبیعت و تکنولوژی است. همچنین ترکیب معماری بومی و تکنولوژی می تواند در راستای حفظ محیط زیست به استفاده بهتر از منابع کره زمین کمک کند.

برای ساخت این پاویون از ترکیب رزین و شن به عنوان متریال شکل پذیر و دستگاه پرینتر سه بعدی برای تولید چند نوع قطعه استفاده شده است. طراحی پارامتریک به تولید کمتر قطعات منحصر به فرد کمک کرد تا المان ها مانند پازل به سادگی کنار هم قرار گیرند و پیچیدگی در ساختار کلی بنا ایجاد نشود . بدین ترتیب پاویونی با فضای حرکتی منحصر به فرد همراه با استراحتگاهی برای بازدید کنندگان با به روز ترین تکنولوژی دنیا و ساده ترین متریال طراحی شده است.

سریع و کارآمد بودن فناوری پرینت سه بعدی در ساخت بنا ، باعث استفاده بیشتر معماران سراسر دنیا از این تکنولوژی در سال های اخیر شده است.

تابستان امسال، Governors Island میزبان نمایشگاه فضای باز رقابت شهر رویاها است که اکنون هفتمین دوره خود را برگزار می کند. این رقابت سالانه که با همت بنیاد غیر دولتی FIGMENT با همرامی کمیته نوآوری معماری نیویورک و موسسه معماری آمریکا و همچنین انجمن مهندسی ساختمان نیویورک برگزار می شود معماران را برای طراحی غرفه موقتی که بتواند تاثیرات زیست محیطی زباله های هسته ای و راه های پایدار سازی آنها را نمایش دهد به چالش دعوت کرده بود. استفاده از مصالح ساختمانی در دسترس در جزیره و حداقل تغییر در اتمسفر محیط مهم ترین عوامل محدود کننده تیم های طراحی بود. هدف از برگزاری این مراسم سالانه تشویق بنیاد های مسئولیت اجتماعی و حافظ محیط زیست به توجه بیشتر به مسائل زیست محیطی و مخاطره آمیز است.

طرح برگزیده این رویداد، مخلوطی عجیب از پراگماتیسم و شعر، ترکیبی از سیلوهای سنگی روم باستان، سیلوهای چوبی قرون وسطی و سیلوهای فلزی عصر کشاورزی است. سازه ای که در ذهن مخاطبی می تواند مفید و در ذهن دیگری خالی باشد. چیزی شبیه نگرش بسیاری از مردم نسبت به زباله های اتمی

نگاهی به چند تصویر از این کانسبت پروژه می اندازیم

FIGMENT پذیرای کمک های مالی موسسات فعال محیط زیست و مسئولیت های اجتماعی برای حمایت از نصب، ساخت و نگهداری این غرفه به شکل دائمی در Governors Island است. اطلاعات بیشتر در این لینک قابل مشاهده است.

نقل قولی در مورد لس آنجلس بین معماران معروف است که” ساختمان ها در این شهر فرصت مجدد ندارند” که اشاره دارد که فضای شهری و معماری در این شهر به گونه ایست که توسعه دهندگان به جای طراحی مجدد بنا یا بهسازی آن را تخریب می کنند. این مورد در مورد تراس عمومی ساختمان و بیمارستان مکس فاکتور نیز صادق بود اگر پیگیری های استودیو Ball-Nogues مبنی بر توانایی تبدیل این فضا به نقطه مقصد با ابتکارات زیبایی‌شناسی و متریالیسمی نبود. در این پست مروری خواهیم داشت بر پروژه بهسازی فضای عمومی این ساختمان کهHealing Pavilion نامیده می‌شود.

استودیو Ball-Nogues در طول دهه گذشته با ساخت و بهسازی فضاهای عمومی جذاب، تاسیسات کاربردی و مبلمان شهری منطبق بر شهر سازی لس آنجلس توانسته است بین مردم و معماران کاملا شناخته شود. این گروه قبلا در قالب پروژه‌های فضای شهری خود سازه‌ای سه بعدی برای نصب بر روی دیوار های لس آنجلس به نام گهواره طراحی و اجرا کرده بود که با استقبال فراوانی روبرو شده بود.

 پروژه جدید این استودیو که Healing Pavilion نامیده می شود هم در ادامه زبان طراحی و بصری این استودیو به منظور تاثیر گذاری بر فضا و جلب توجه بازدید کنندگان ساخته شده است. در این پروژه خاص، هدف اصلی جلب توجه بیماران یا همراهانشان و ایجاد امید در آنها است. امید چیز است که انسان را در شرایط دشوار از سقوط باز می‌دارد. این سازه احساس مشترک میان بازدیدکنندگان ایجاد می‌کند و زیبایی شناسی مشترکی را در آنها به وجود می‌آورد.

بنجامین بل از Ball-Nogues در وصف این پروژه می‌گوید: “ما به شدت از این ایده که ضمن تغییر فضا و بهبود منظره آن بتوانیم حس زیبایی شناختی در بیماران و همراهان آنها ایجاد کنیم هیجان زده شده بودیم. برای نیل به این مقصود ابتدا بازتعریفی در مسیر رفت و امد و فضای سبز ایجاد شد. شیب اندکی به ورودی داده شد و چیدمان مبلمان شهری و ابجکت ها به گونه ای بود که تاثیر گذاری سازه اصلی بیشتر شود . سپس در مهم ترین بخش طراحی Healing Pavilion قرار گرفته است. اعتقاد ما این است که حتی اگر بتوانیم با کار خود یک لحظه ذهن بیمار را از استرس روبرو شدن با آن دور کنیم، به هدف خود رسیده ایم”

این ساختار حیرت انگیز از ۳۵۲ قطعه لوله ای فولادی با قطر دو اینچ ساخته شده است. طبق گفته معماران، پروژه هیچ اشاره ای به شیوه های سنتی معماری فضاهای درمانی ندارد. طراحی به گونه ایست که در این سازه چیزی به نام فضای بیرونی و درونی نداریم. با توجه محل پروژه و تاکید مدیریت بیمارستان بر عدم اجرا هیچ گونه جوش کاری یا برش در محل برای رفاه بیماران تیم طراحی با استفاده از سیستم های کالیبراسیون خمش و محاسبات رایانه ای استاتیک و مقاومت موفق شدند این سازه را بدون هیچ برش یا جوشی و طی مدت ۱ روز در محل بیمارستان نصب کنند که قطعا دستاورد بزرگی محسوب می شود. طراحی و ساخت این سازه در کمتر از ۷ ماه انجام شده است ؛ نیازی به تعمیرات و نگهداری ندارد و در مقابل صاعقه، باد و موارد دیگر محافظت شده است. نکته جالبتر آنکه علی رغم استفاده از فولاد در این پروژه این سازه حتی در زمان بارش شدید باران یا وزش باد هیچ صدای خمش یا کرنشی منتشر نمی کند و در سکوت کامل مثل فرشته ای نگهبان، پاسداری از بیماران را به عهده دارد.

استفاده از لوله های تودرتو و همپوشانی آنها باعث شده است شکل کلی بنا طی گذر از نقطه به نقطه آن و عبور از بخش های ضخیم به نازک و بالعکس، واکنش همیشگی ساختار با محیط را موجب می‌شود. برای افزایش این واکنش، در طول روز شبکه های پیچیده ای از سایه روی پیاده رو شکل می گیرد و شب هنگام نیمکت های اطراف با نور ملایمی روشن و بازتاب آن روی Healing Pavilion تصاویر شگفت انگیزی تولید می کند و تخیل ناظر را درگیر می کند. هیچ چیز مثل درگیر کردن ذهن خسته بیمار یا همراهان در پایان یک روز خسته کننده با اشکالی خیال انگیز و زیبا روحیه او را بهبود نمی بخشد.

این سازه در ترکیب با بهسازی و نوسازی باغ، فضای سبز، مبلمان شهری و مسیر عبور آن Healing Pavilion را نه فقط یک پروژه موفق فضاهای عمومی بلکه لند مارک جدیدی برای لس انجلس تبدیل کرده است.