گوین استمپ، تاریخ نگار و محقق مشهور معماری، که کتب و مجلات زیادی را به رشته تحریر درآورده بود در سن ۶۹ سالگی در ۳۰ دسامبر ۲۰۱۷ بر اثر سرطان پروستات در گذشت.

او معماری را در جوانی و در زادگاهش انگلستان آغاز و پس از آن تصمیم به نگارش مجموعه کتاب های تاریخچه ی معماری کرد. مجموعه تاریخچه معماری او یکی از معتبر ترین رفرنس های معماری در دانشگاه ها است. او علاوه بر نگارش کتاب، عکاسی خبری، تهیه سریال تلویزیونی، شراکت در تاسیس جامعه قرن بیستم و نفر اصلی در جامعه ویکتوریایی انگلستان را در کارنامه بر فروغ خود داشته است. 

مک دونالد بکت رئیس سابق هیئت مدیره شرکت معماری Welton Becket در سن ۸۹ سالگی در فینیکس آریزونا درگذشت.

بکت، که از دانشگاه معماری یو اس سی فارغ التحصیل شده است نیروی محرکه توسعه معماری مدرن در لس آنجلس بود. او نقشه جامع توسعه لس آنجلس را در قرن بیستم تدوین و بیش از ۲۶۰ هکتار پروژه معماری در این ایالت انجام داده است. مهم ترین پروژه او شاید بازسازی ساختمان فرمانداری ساکرامنتو باشد. او خانه بسیاری از رؤسای جمهور سابق امریکا مانند آیزنهاور یا جرالدفورد را طراحی کرده است. موسسه ملی معماری امریکا در پیامی او را یکی از تاثیرگذارترین چهره های معماری قرن بیستم امریکا نامیده است.

وینسنت اسکالی مورخ هنری ییل که تاریخ نگاری معماری و هنر را به مدت بیش از ۶۰ سال به عهده داشته است و سهم فراموش نشدنی در بیان مفاهیم معماری در نیمه دوم قرن بیستم داشته است در سن ۹۰ سالگی در ویرجینیا درگذشت.اسکالی در سال های بین ۱۹۴۷ تا ۱۹۹۱ در دانشگاه ییل به تدریس تاریخ معماری مشغول بود. پس از بازنشستگی در سال ۹۱ در حالی که تنها یک سال از بازنشستگی خود گذشته بود با تقاضای دانشجویان و تیم مدیریت دانشگاه به تدریس بازگشت. این بازگشت تا سال ۲۰۰۹ ادامه داشت تا آنکه بیماری و ضعف مانع ادامه سخنرانی های او شد. اسکالی جز مروجین اکادمیک مدرنیست در معماری و هنر بود و همچنین مدافعی قوی برای ترویج آگاهی متناظر و رشد اجتماعی محسوب می شد. ارتباط او با جنبش مدیریت شهری و اعتقادش بر اهمیت عابرین پیاده، ساخت ساز در مقیاس انسانی و حفظ ارامش جامعه ضمینه ساز بسیاری از جنبش های معماری در قرن گذشته بود. او در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۷ در سن ۹۰ سالگی در گذشت.

آلبرت سی لدنر، که از با استعداد ترین شاگردان معمار فقید فرانک لوید رایت بود و سهم بسیاری در گسترش معماری مدرن در امریکا داشت در سن ۹۳ سالگی در همشایر در گذشت.

او بیش از هر چیز برای طراحی مجموعه باشکوه تالار ملاقات و مجموعه اتحادیه ملی دریایی امریکا شناخته می شود. هتل رویایی چلسی که با پنجره های porthole مانند خود ستاره ای درخشان در این شهر است و همین طور مرکز بهداشت روستای گرینویچ که سازه سفید رنگ متمایزی دارد از دیگر آثار برجسته اوست.

رویکرد شاداب او در معماری را در اکثر کارهای او می توان مشاهده کرد. او بیش از ۴۰ پروژه انجام شده در نیواورلئان دارد که بسیاری از آنها دارای ساختارهای اوریگامی، سقف های ستاره ای و المان های معماری مدرن است. او در سال ۱۹۲۴ در برانکس نیویورک متولد شد اما دوران کودکی و نوجوانی خود را در لویزیانا گذراند. دوران تحصیل او با شروع جنگ جهانی دوم قطع شد. او در نیروی هوایی امریکا داوطلب شد. همین تصمیم باعث شد که او خود را در آریزونا، محل خانه زمستانی معمار افسانه ای فرانک لوید رایت و استودیوTaliesin West بیابد.

پس از فارغ التحصیلی از کالج تولان و پس از مدتی در سال ۱۹۵۱ به نیو اورلینز بازگشت و این شروع رسمی کار او به عنوان معمار و طراح بود. مهم ترین پروژه ها که در بالا به آن اشاره شد در خلال سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ ساخته شده اند. لندر با اشتیاق فراوان تا چندی پیش به کار معماری ادامه می داد تا اینکه بیماری او در نهایت در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۷ او را تسلیم کرد.

دختر او کترین لندر مستندی در مورد زندگی و کار او ساخته است که چندی پیش در در فستیوال فیلم معماری و طراحی در نیواورلینز به نمایش در آمده است. یادش گرامی باد.

معمار معروف ساکن شیکاگو، خالق هتل بنفش لینکولنوود و ارتفاعات چشمگیر دریاچه شور درایو و بیش از ۱۰۰ برج مسکونی و اداری در شیکاگو در سن ۹۱ سالگی درگذشت. او معماری تجربه گرا و شوخ طبع بود و علی رغم زندگی سختی که در جوانی داشت اطرافیانش همواره شادابی و روحیه کاری او را تحسین می کردند.

او یکی از کسانی که بود که در نیمه دوم قرن بیستم طراحی مدرن خانه های شیکاگو رو انجام داد و معماری خاص این شهر قطعا مدیون اوست. معمار ارشد کوهن، رهبر تیم معماران “شیکاگو هفت” در وصف او می گوید: جان همیشه خوشحال و سر زنده بود. لبخندی بر لب و شوخی های رنگی او در یاد می ماند. از آن دست آدم هایی بود که برخورد با او روز شما را تحت تاثیر قرار میداد و مهم نبود در چه حالی بودید همیشه از هم صحبتی با او لذت می بردم”.

او روز جمعه در منزل شخصی اش، خانه اوانستون به علت نارسایی قلبی درگذشت.