Gottfried Böhm معمار آلمانی برنده جایزه پریتزگر، طراح کلیسای بروتالیستی Pilgrimage در سن 101 سالگی درگذشت.

Böhm که هشتمین برنده جایزه ی پریتزگر بود به جهت پروژه های عمومی و کلیساهایی که در سبک بروتالیستی طراحی کرده بود شهرت داشت.

از مشهور ترین پروژه های او می توان به کلیسای عظیم بتونی Pilgrimage، سیتی هال شهر Bensberger، موزه  Diocese در Paderborn و کلیسای Kolumba در Cologne اشاره کرد.

Cristiano Toraldo di Francia معمار ایتالیایی مشهور که او را به عنوان موسس radical design collective Superstudio میشناسیم در سن ۷۸ سالگی در گذشت.

آغاز فعالیت این استودیو به زمانی برمیگردد که دی فرانسیا و ادولفو ناتالینی در سال ۱۹۶۶ با هم در دانشگاه فلورانس درس می خواندند.سوپر استودیو کار خود را با طراحی های رادیکال و اوانگارد در فاصله بین دهه ۶۰ تا ۷۰ میلادی آغاز کرد.

از معروف ترین آثار او می توان به Continuous monument اشاره کرد. الگوی آوانگارد معماری برای شهرنشینی کامل و مدرن. مجموعه از تصاویر که به تمام باورهای رایج آن زمان درباره شهر نشینی و برنامه ریزی های شهری حمله کرد و توانست ظرافت های مدرنیسم را حتی به باکس های بتنی هم توسعه دهد.

معمار افریقایی-امریکایی برجسته Philip Freelon که به جهت گرامی داشتن فرهنگ سیاهان در امریکا مورد احترام معماران جهان بود هفته گذشته درگذشت. به همین بهانه نگاهی خواهیم داشت به ۷ پروژه شناخته شده او

Smithsonian National Museum of African American History and Culture, Washington, DC

این موزه که درسپتامبر ۲۰۱۶ به عنوان نمادی از فرهنگ و تاریخ پر فراز و نشیب افریقایی-امریکایی ها افتتاح شد پروژه مشترکی بود که توسط ۳ دفتر معماری  reelon Group, Adjaye Associates, SmithGroup و SmithGroup طراحی و اجرا شده است. دفاتری که هر سه در راس خود معماری افریقایی-امریکایی دارند.

ساختمان دارای سه سطح برنزی است که زاویه آن رو به بالا است و در مرکز خود وید عظیمی دارند. یکی از ویژگی های خاص این بنا آبشار دایره ای است که در اتاق تاریک قرار دارد و نور از بالا بر آن می تابد. فضایی که جدا از نگاه نمادین به مسایل نژادی و تبعیض به عنوان یک فضای انعکاس نیز در نظر گرفته شده است.

National Center for Civil and Human Rights, Atlanta, Georgia

این مرکز فرهنگی که در آتلانتا قرار دارد، برای نمایش موضاعاتی چون فرهنگ و حقوق بشر از پانل های رنگی که بی شباهت با پوست بدن انسان نیستند استفاده کرده است.

دو دیوار شیب دار که توسط یک دیوار شیشه ای عظیم از هم جدا شده اند؛ به مانند دو دست هستند که در پیوند با هم قرار دارند. این مرکز طراحی شده تا یادواری باشد بر گذشته، حال و آینده جنبش های جهانی حقوق بشر و همچنین فضایی اختصاص یافته به دستاوردهای حقوق بشر جامعه مدنی امریکا باشد.

Mississippi Civil Rights Museum, Jackson, Mississippi

این ساختمان که تاریخ جنبش های حقوق مدنی امریکا را در بین سالهای ۱۹۴۵ تا ۱۹۷۰ بازگو می کند در فوریه ۲۰۱۷ افتتاح شده است. این ساختمان که با ترکیبی از شیشه و بتن در مرکز ایالت میسیسیپی ساخته شده است شامل هشت گالری است که طرح دایره و هم محور هستند. شهر جکسون در تاریخ خود همواره با بحث های حقوق مدنی، تظاهرات و خشونت های نژادی درگیر بوده است و ساختمان این چالش ها را در سالهای تاثیر گذار آن مرور و برای آیندگان بازگو می کند.

Emancipation Park, Houston, Texas

پارک رهایی ( Emancipation Park ) در منطقه ای با تاریخ غنی برای سیاهان قرار دارد. این پارک تنها پارکی بود که در قرن نوزدهم و نیمه قرن بیستم قابل دسترسی و استفاده توسط سیاهان این منطقه بود و به همین جهت به نمادی برای نمایش مباحث مرتبط با تبعیض بدل گشته است. دفتر معماری Freelon ساختار جدیدی را برای پارک ایجاد کرد. ساختاری با استفاده از پنل های رنگی قرمز و نارنجی که شامل بازسازی زمین بازی، استخر شنا و سالن نمایش است.

Reginald F Lewis Museum of Maryland African American History & Culture, Baltimore, Maryland

موزه Reginald F Lewis در بالتیمور که با رنگ سیاه و نشان های زرد و قرمز خود که نشان دهنده پرچم این ایالت است شناخته می شود در ژوئن ۲۰۰۵ توسط شرکت او تکمیل شد. و یادبودی است بر تاریخ مدنی افریقایی-امریکایی های این منطقه که در زمان جنگ داخلی امریکا در زیر خط میسون-دیکسون قرار گرفته است.

Museum of the African Diaspora, San Francisco, California

موزه سانفرانسیسکو در داخل برج ۴۲ طبقه و در کنار هتل ۵ ستاره ای قرار گرفته است که در سال ۲۰۰۵ توسط دفتر معماری اسکیدمور ساخته شده است. این موزه شامل سه سطح است که تاریخ، هنر و فرهنگ مهاجرت افریقایی ها را در سرتاسر جهان روایت می کند. یکی از بخش های جالب توجه این موزه روایت برده داری در تاریخ است که توسط شاعر مشهور افریقایی-امریکایی ماریا آنجلو نوشته شده است.

Motown Museum, Detroit, Michigan

تصاویر این پروژه نخستین بار در فوریه ۲۰۱۹ منتشر شده است. این موزه شامل یک ساختمان چند طبقه با دیوار شیشه ای ایست که دو تا دور آن را نوارهای عمودی رنگی با الهام از ستون های LP پوشانده است. این موزه فضایی در حدود ۴۶۴۵ متر مربع را در اختیار علاقه مندان به خانه موسیقی در دترویت قرار می دهد.

معمار برجسته و مشهور Stanley Tigerman که یکی از بنیانگذاران گروه معماری شیکاگو سون، گروه انقلابی پست مدرن معماری در امریکا بود، در سن ۸۸ سالگی در گذشت.

تایگرمن که مدت ها با بیماری COPD دست و پنجه نرم می کرد سرانجام در سن ۸۸ سالگی تسلیم این بیماری شد.

او یکی از ۷ موسس گروه شیکاگو سون، Larry Booth, Stuart Cohen, Ben Weese, James Ingo Freed, Tom Beeby and James L Nagle بود که از سال ۱۹۷۶ جریان پست مدرن قدرتمندی را در امریکا جهت مقابله با تفکرات افراطی مدرن ایجاد کردند که تا به امروز این میراث ادامه دارد.

او تاثیر به سزایی در خلق بناهای ایکونیک پست مدرن در امریکا از جمله پناهگاه مشهور حیوانات شهر River North داشت.

او در سال در سال ۲۰۱۷ سرانجام پس از سالهای سال خود را از معماری بازنشته کرد. او متولد ۱۹۳۰ بود و در سال ۱۹۶۱ از دانشگاه فارغ التحصیل شد. او در سالهای پربار کاری خود علاوه بر تدریس معماری در دانشگاه ایلینوی شیکاگو ، مدال ACSA ، مدال طلایی AIA و جایزه یک عمر خدمات شگفت انگیز انجمن معماری امریکا را دریافت کرده بود.

برای بازدید از حاصل همکاری معمار برنده جایزه پریتزگر Peter Zumthor و هنرمند فقید Louise Bourgeois نیاز به پیاده روی طولانی از شمال شرقی نروژ تا قطب شمال دارید.

حاصل این همکاری ، بنای یادبودی است برای واقعه کشته شدن ۹۱ زن و مرد در این منطقه در قرن هفدهم به جرم فعالیت های جادوگری، مرگی دردناک که امروزه آن را burned at the stake (سوزاندن روی تیرک چوبی) می نامیم.

این منطقه در نروژ تاریخی غنی و البته پر خون از دوران زندگی وایکینگ ها، سلتیک ها و افسانه های مرتبط با آن ها دارد.

از قرن ۱۴ و با گسترش فرهنگ مسیحی که از انگلستان در این مناطق ترویج پیدا می کرد و تقابل آشکار آن با فرهنگ سلتیکی خون های بسیاری در این منطقه بر سر این تقابل ریخته شده است. در قرن ۱۷ میلادی اما ماجرا دستگیری و سوزاندن ۹۱ نفر به جرم فعالیت های جادوگری ((witch crafting جلوه ای از وحشتی بود که تا آن زمان به شکل آشکار و در این ابعاد بروز پیدا نکرده بود.

این بنای یادبود دو بخش دارد. بخش اول توسط Zumthor در سال ۱۹۱۱ و بخش دوم در سال ۲۰۱۰ توسط Louise Bourgeois طراحی شده است.

بخش اول که ظاهری شبیه به کشتی وایکینگی دارد که واژگون شده است؛ شامل فریم بسیار طویلی است که از ستون های چوبی ساخته شده است و کوریدور را محصور کرده اند.

چو گویی  این کشتی قصد راهی شدن به سمت دریا را دارد و این ستون های چوبی ( که مشابه تیرک های چوبی هستند که برای سوزاندن جادوگران استفاده می شدند) مانع آن می شوند.

در داخل کوریدور ۹۱ لامپ که از سقف آویزان شده اند در کنار ۹۱ پنجره این کوریدور قرار گرفته اند. یاداوری از ۹۱ زن و مردی که به جرم جادوگری سوزانده شده اند. ابعاد بسیار کوچک پنجره ها و لامپ پشت آن باعث می شود که نور از داخل پنجره ها به سمت بیرون بتابد. پلاکی که زیر هر لامپ قرار داده شده است داستان کوتاهی از هر قربانی را روایت می کند.

بخش دوم این یادبود که بعد ها به آن اضافه شده است خانه ای بورژوایی و تمام شیشه ای است که در مرکز آن دایره ای قرار دارد که مشابه تل هیزم است.

در مرکز آن صندلی سوزانی قرار دارد که همواره خواهد سوخت و حلقه آینه ای که دور آن است نور این سوختن را در تمام فضا پخش می کند و با نگاه هر کدام از این آینه ها جلوه ای متفاوت از این سوختن را درک خواهید کرد.

نگاهی ساده و شاعرانه به تاثیرات جهان شمول چنین خشونت هایی. آتش برای تطهیر در خدمت خشونت

رابرت ونتوری معمار برجسته و پیشرو قرن حاضر و برنده جایزه Pritzker در سال ۱۹۹۱ ، در سن ۹۳ سالگی دار فانی را وداع گفت. در بیانیه شرکت Venturi Scott Brown Associates آمده است:

” او پس از یک دوره کوتاه بیماری و در کمال آرامش ما را ترک کرد. ما بیانیه ای گسترده در مورد ابعاد باورنکردنی زندگی او در چند روز آینده منتشر خواهیم کرد و در حال حاضر Denise Scott Brown and James Venturi از ما خواسته اند که چند روزی صبر و برای همسر و فرزندان او دعا کنیم. معماری او شامل پیچیدگی و تناقص با جریان غالب معماری بود. او اصول بسیاری از معماری مدرن را به چالش کشید و نشانه ای از دوران پسامدرن در نیمه دوم قرن بیستم بود. او مبدع جمله “Less is a bore” است که بازی هوشمندانه او با جمله معروف سبک مینیمال “Less is more” است”.

از تاثیرگذارترین اثار او طی سالهای گذشته می توان به موارد زیر اشاره کرد

Vanna Venturi House, Philadelphia, USA, ۱۹۶۴

Fire Station #۴, Columbus, Indiana, USA, ۱۹۶۸

Sainsbury Wing, National Gallery, London, UK, ۱۹۹۱

Seattle Art Museum, Washington, USA, ۱۹۹۱

Children’s Museum of Houston, Texas, USA, ۱۹۹۲

Museum of Contemporary Art San Diego extension, La Jolla, California, USA, ۱۹۹۶

معمار بریتانیایی ویل آلسوپ در دوران کاری خود همیشه به دنبال چالش برای گذر از فرم های معمول معماری بود. به بهانه درگذشت او در هفته گذشته تصمیم گرفتیم نگاهی به چشمگیر ترین آثار او داشته باشیم. او که دوران کاری خود جوایز بسیاری ازجمله جایزه استیرلینگ را دریافت کرده بود پس از یک دوره کوتاه بیماری در ۷۰ سالگی درگذشت.

Pompidou Centre, France, ۱۹۷۱ (unbuilt)

آلسوپ در زمانی که تنها ۲۳ سال داشت و دانشجو بود در رقابت طراحی مرکز Pompidou فرانسه شرکت کرد. طراحی او تا مرحله نهایی پیش رفت اما در نهایت ریچارد راجرز و رنزو پیانو برنده این رقابت شدند. با این حال نام او به عنوان دانشجویی که توانسته بود به رقابت با بزرگان معماری بپردازد در مطبوعات آن زمان مطرح شد.

Cardiff Bay Visitor Centre, UK, ۱۹۹۰

این بنا یک سازه موقت بود که بازدید کنندگان خلیج کاردیف را به تماشای نمای دریا و اسکله دعوت می کرد. سازه او که شبیه به فندک است از ورقه های PVC ساخته شده است که روی دنده های فولادی قرار گرفته است . آنچه که قرار بود سازه موقتی برای ۵ سال باشد نزدیک به ۳۰ سال به ارائه خدمات به مردم این منطقه مشغول بود. این پروژه در میان نامزدهای مدال ریبا در بخش ساختمان سال نیز قرار گرفت. این بنا در نهایت در سال ۲۰۱۰ برچیده شد.

Hamburg Ferry Terminal, Germany, ۱۹۹۳

طراحی ترمینال هامبورگ در سال ۱۹۸۹ به مسابقه گذاشته شد و تیم آلسوپ برنده این مسابقه شد. روند ساخت این پروژه در سال ۹۱ تکمیل شد. بخش خدماتی در سطوح پایین هستند و دفاتر اداری و اپراتورها در بخش های بالایی . ستون های A شکل از این پروژه کم کم به امضایی برای کارهای دفتر معماری او مبدل گشت.

Hotel du Departement des Bouches-du-Rhone, France, ۱۹۹۴

مردم محلی این جا را Le Grande Bleu خطاب می کنند. دفتر مرکزی دولت در مارسی که طراحی آن طی رقابتی نفس گیر با فاستر و همکاران به آلسوپ واگذار شد. ساختمان آبی غول پیکر متشکل از دو بلوک اداری است که دو طرف یک دهلیز مرکزی قرار دارند. همچنین ساختمان دیگری در نزدیکی آنها قرار دارد که اتاق شورا و سالن مجمع به آن الحاق شده است. این ساختمان نیز در سال ۹۷ نامزد جایزه معماری استرلینگ شد.

North Greenwich Tube Station, UK, ۱۹۹۸

ایستگاه مترو شمالی گرینویچ دومین پروژه السوپ بود که برای جایزه استرلینگ انتخاب شده است. هرچند السوپ در مصاحبه ای اعلام کرده بود که قصد انصراف از نامزدی این جایزه را داشت. زیرا اعتقادی به اینکه همکار سابق او Lyall که داور آن سال جایزه استرلینگ بود اعتباری برای پروژه او قائل شود نداشت. این ایستگاه یکی از ۱۲ ایستگاهی است که او با استفاده از موزاییک های آبی و ستون های A  شکل برای این منطقه ساخته است.

Peckham Library, UK, ۱۹۹۹

اما شاخص ترین پروژه آلسوپ که اغلب او را با این پروژه می شناسند کتابخانه پکهم است که به عنوان برترین ساختمان سال ۲۰۰۰ بریتانیا انتخاب شد و همچنین جایزه استرلینگ سال ۲۰۰۰ را دریافت کرد. علی رغم اینکه این ساختمان نام کتابخانه را یدک می کشد اما بیش از هر چیز لند مارکی است برای این منطقه بریتانیا

آلسوپ در این پروژه فضای مطالعه را در بالای ساختمان قرار داد و فضای زیر آن را به گونه ای آزاد کرد تا بخشی از آن به عنوان میدان عمومی شهر استفاده شود.

Sharp Centre for Design, Ontario College of Art & Design, Canada, ۲۰۰۴

او پس از جدا شدن از همکارش استورمر در سال ۲۰۰۰ دفتر معماری خود Alsop Architects را تاسیس کرد. کالج هنر تورنتو اولین پروژه بزرگ او پس از این جدایی بود که ۲۰۰۴ به بهره برداری رسید. او در این پروژه کانسپت پروژه کتابخانه پکهم را ادامه داد. محاسبات تحسین برانگیز مهندسی و مدیریت فضا به او اجازه داد که از ستون های کوچک A شکلی استفاده کند که سطح مقطع چندان بزرگی ندارند. به گونه ای سازه او ۱۰ ها متر بالاتر از سطح شهری شروع می شود و ستون های آن روی زمین قرار گرفته اند. همین کانسپت عجیب و شاید ترسناک باعث شد این پروژه جدا از تحسین کنندگان آن منتقدین جدی نیز دارد. به گونه ای که پروژه او پر بحث ترین پروژه سال ۲۰۰۴ اروپا لقب گرفته است.The Public, UK, ۲۰۰۸

The Public مرکزی هنری واقع در میدلند در غرب برومویچ است. فضایی که برای میزبانی نمایشگاه های هنرهای تجسمی، نقاشی و تصویری طراحی و ساخته شده است. جعبه سیاهی که با پنجره های منحنی و رنگ صورتی محاصره شده است. این مرکز هنری از سال ۲۰۱۴ به کالج هنر تبدیل شده است.

Chips, UK, ۲۰۰۹

این پروژه نیز یکی از پروژه های شاخص و در عین حال متفاوت آلسوپ در بریتانیا است. این مجتمع مسکونی شامل سه بلوک طولانی است که روی همدیگر قرار گرفته است. این پروژه بخشی از تاریخچه محلی منچستر را روایت می کند.

Pioneer Village and Finch West metro stations, Canada, ۲۰۱۷

دو ایستگاه رنگارنگ بخشی از الحاقیه جدید مترو تورنتو است که آخرین پروژه آلسوپ پیش از مرگش محسوب می شود. هر دو ایستگاه سقف کاذب چشمگیری دارند که امتداد آن به داخل کشیده شده است و رنگ بخش مهمی از پروژه او محسوب می شود.

خبر درگذشت Ingvar Kamprad جامعه طراحی و معماری را بسیار متاثر کرد. در این مقاله قصد داریم به معرفی چند مورد از کلیدی ترین مبلمان هایی بپردازیم که شخصا توسط او طراحی شده است. او زمانی که تنها ۱۸ سال داشت در ۱۹۴۳ شرکت IKEA را تاسیس کرد. شرکتی که قطعا طی ۵۰ سال گذشته مهم ترین خرده فروشی مبلمان در جهان و الگویی برای ارتقا سطح طراحی داخلی معاصر بوده است. شهرت اصلی این شرکت در ساخت مبلمان مدرن با بهترین کیفیت و قیمت مناسب است. کمپرد در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۸ در سن ۹۱ سالگی فوت کرد. او یکی از بزرگترین کارآفرینان قرن بیستم بود.

در این مقاله قصد داریم به معرفی چند مورد از کلیدی ترین مبلمان هایی بپردازیم که شخصا توسط او طراحی شده است.

Lövet table, ۱۹۵۶

این میز سه پایه برگی شکل، در زمان معرفی آن در ۱۹۵۶ انقلابی در مبلمان های خودمختار بود.

ایده ی اولیه این میز اینگونه شکل گرفت که طراح افسانه ای سوئدی Gillis Lundgren این میز را برای یک قاب عکس بسیار مهم طراحی کرد. اما قادر نبود آن را در ماشین خود جای دهد. به همین خاطر مجبور شد که پایه های میز را جدا و مجددا پس از جابجای وصل کند. کاری که قطعا برای بسیاری از مردم امکان پذیر نخواهد بود. کمپراد که دوست صمیمی او بود با مشاهده این صحنه تصمیم گرفت میزی طراحی کند که پایه های آن بدون به راحتی خم و میز قابل حمل باشد. این میز در سال ۲۰۱۳ باز طراحی و روکش صنوبر جایگزین چوب طبیعی در آن شد.

Ivar storage system, ۱۹۶۸

سیستم ذخیره سازی نهایی، نام مجموعه ای به هم پیوسته از قفسه های چوب کاج است که در اندازه های مختلف اولین بار در سال ۱۹۶۸ توسط این شرکت معرفی شد. قفسه ای که می توانست به راحتی شخصی سازی شود و روکشی روغنی یا رنگ طبیعی داشته باشد.

این محصول اکنون ۵۰ سالگرد ساخت خود را جشن می گیرد.

Poem armchair, ۱۹۷۶

در دهه ۷۰ طراح مشهور ژاپنی Noboru Nakamura برای کسب اطلاعات بیشتر از میلمان حوزه اسکاندیناوی به سوئد سفر کرد. او تحت نظر کمپراد آموزش و مبلمان قابل انعطاف خود را در سوئد طراحی کرد. صندلی در طرح های اولیه با قاب فولادی عرضه می شد اما کمپراد تغییراتی در آن ایجاد کرد. لوله های فولادی با چوب جایگزین شد و رنگ پشتی ها چرم به مشکی تغییر کرد. این محصول الگویی شد برای بسیاری از شرکت های طراحی مبلمان خانگی و زبان طراحی آن را حتی امروز می توان در بسیاری از محصولات مشاهده کرد.

Billy bookcase, ۱۹۷۸

علی رغم ساده بودن، قفسه کتاب بیلی به جهت تطبیق پذیری پرفروش ترین محصول تاریخ این کمپانی است. تابحال بیش از ۶۰ میلیون نسخه از این قفسه در سرتاسر جهان فروخته شده است و هر ۱۵ دقیقه یک عدد از آن فروخته می شود. به جهت تطبیق پذیری بالا، امکان تغییر در ارتفاع، عرض و ابعاد قفسه ها و امکان اضافه کردن درب شیشه ای به آن فراهم است.

Klippan sofa, ۱۹۸۰

مشهورترین سوفای این کمپانی، پایه هایی با ارتفاع کم، امکان شخصی سازی راحت و قیمت مناسب و طراحی ساده که آن را می توان در همه جا استفاده کرد.

نیو براون پیشگام مسکن در ۸۸ سالگی در گذشت. براون سازنده و طراح بهترین خانه های لندن در دوران پسا جنگ است. او که مدتی طولانی با سرطان دست و پنجه نرم می کرد به تازگی و در سال ۲۰۱۸ مدال طلای سلطنتی ریبا را به دست آورد. جایزه او به دلیل شرایط سلامتی ویژه او در سال ۲۰۱۷ به او اعطا شد.

رئیس ریبا از نخستین کسانی است که به احترام براون یادبودی منتشر کرد. دربیشایر در مورد او گفت: جامعه معماری یک غول را از دست داده است. او پیشگام و رهبری جدی برای جامعه معماری بود.او به ما نشان داد که تفکرات روشنفکری، حساسیت در شهرسازی و مهارت عالی در طراحی و عزم و اراده ی قوی می تواند همگی در یک انسان تجلی یابد. سهم او در معماری و شهرسازی فراموش نخواهد شد.

براون در سال ۱۹۲۹ در یوتیکا، نیویورک متولد شد. او در نوجوانی به بریتانیا سفر کرد و تحصیلات معماری خود را در این کشور گذراند. او در محل تحصیل خود، مهم ترین پروژه دوران کاری خود “املاک جاده الکساندرا” را طراحی کرد. پروژه ای که برای او شهرتی جهانی به ارمغان آورد.

او در اخرین مصاحبه اش و در مورد مدال طلای سلطنتی ریبا گفت که علی رغم وضعیت نه چندان خوب جسمانی اش از اینکه برنده این افتخار شده است بسیار خوشحال، خجالت زده و شگفت زده شده بود.

در یکی از آخرین گفته های پیش از مرگش از این جایزه به عنوان “رویایی دیر هنگام که در واپسین لحظات روزی بسیار طولانی تجربه کرده است” یاد کرده است. 

معمار رابرت فراسکا، مبدع و شریک ارشد شرکت طراحی و معماری Zimmer Gunsul Frasca و شخصیت با نفوذ معماری امریکا به خصوص در پورتلند و اورگان در سن ۸۴ سالگی درگذشت.

در بیانیه این شرکت به مناسبت درگذشت او آمده است: از زمان آغاز به کار این شرکت، ZGF با داشتن بیش از ۶۰۰ طراح حرفه ای و در شش دفتر در ایالات متحده و کانادا شهرت بسیار داشت. با این حال او در بین تمام این طراحان شاخص بود و تلاش های او در سال ۹۱ منتج به دریافت جایزه معماری معتبر AIA شده است. او متولد پورتلند بود و مدرک معماری خود را از دانشگاه میشیگان در سال ۱۹۵۷ دریافت کرد. طراحی نقشه جامع توسعه میشیگان، فرودگاه بین المللی میشیگان،دانشگاه علوم پزشکی اوریگان، مرکز تجارت و پل مرکزی اوریگان، برج کوین، مرکز تحقیقاتی ملی مارک هاتفیلد و انیستیتو تحقیقات سرطان دانا فاربر از مهم ترین پروژه های او در دوران کاری اش بوده است.